Wanneer ik bijzondere mensen ontmoet of speciale verhalen hoor, beginnen bij mij de schrijfkriebels. Dit verhaal is er een dat gedeeld MOET worden.
Afgelopen week was het prachtig weer, langzaam kruipt iedereen weer uit zijn schulp en kom je ook weer de buurtjes tegen op straat. Zo ook vorige week. Hey Buuf, hoe gaat het? Mwah, niet zo eigenlijk. Hoe komt dat? Ik kom wel even naar je toe.....het gaat niet goed met mijn zusje.. Ik wist niet hoe ik hier op moest reageren het enige wat ik kon uitbrengen was, jeetje wat erg en hoe dan?! 's Avonds zat ik nog even met de buurvrouw te appen en besloot haar uit te nodigen met haar broers en zusje voor een fotoshoot. Een paar dagen later gingen wij al op pad en ontmoette ik haar, Joy. Joy Leeflang, een spontane en ontzettende knappe meid van 23 jaar en ernstig ziek. Hoe kun je dit rijmen? Afgelopen zomer begonnen bij haar vage klachten in haar buik, omdat zij niet wist waar deze vandaan kwamen ging ze naar de huisarts. Er werd een onderzoek gedaan naar haar baarmoedermond en daar kwam een pap virus uit. Dit kan zich verder ontwikkelen tot baarmoederhalskanker in sommige stadia. Bij Joy zou het gaan om de fase waarin het eigen lichaam dit virus zelf op kon ruimen. Bij Joy bleef het knagen ook vanwege de grote kinderwens die zij heeft. Ze besloot een afspraak te maken bij een andere huisarts voor een second opinion. Na het gesprek met de huisarts werd ze doorverwezen naar het ziekenhuis voor een echo. Een arts in opleiding en een gediplomeerde arts bekeken de echo.
'Helemaal alleen lag ik op de stoel naar de echo te kijken niet wetende wat ik zag.'
Er werd een andere arts bijgehaald, het bleek niet goed. Nog een tweede echo bij een gynaecoloog, bloed prikken en de week erna een CT-scan en er werd een punctie genomen van haar buik. De uitslag was niet goed. Er werd gedacht aan een cyste van 16 bij 9 cm bij haar eierstokken. Ze konden haar niet vertellen of er eicellen te redden waren. Joy moest geopereerd worden, maar bij de operatie bleek dat het echt foute boel was. Alles was aangetast, en alles moest eruit. Haar grootste wens, haar kinderwens, in een klap weg geslagen. Vanaf oktober tot februari heeft zij chemobehandelingen gehad. Haar prachtige haar maakte plaats voor een pruik. Begin maart kreeg ze weer een CT-scan. Na een ontspannen weekje vakantie in Portugal kreeg ze de uitslag. Er was twijfel over een lymfeklier. Er moest worden overlegd met een ander ziekenhuis en uiteindelijk moest er een PET-scan gedaan worden. De uitslag van de scan zou eerder komen dan eigenlijk eerder was afgesproken. ' Ik had er een naar onderbuik gevoel van, dit bleek waar te zijn'... Joy kreeg te horen dat de kanker inderdaad nog in haar lichaam aanwezig was. In die specifieke lymfeklieren. Deze kan niet operatief verwijderd worden, omdat hij te dicht bij een hoofdslagader ligt.
'Eigenlijk vertelde ze mij gewoon dat er niets meer aan gedaan kon worden. punt'
Joy krijgt nu medicijnen om haar leven te rekken. Deze medicijnen worden aan oudere vrouwen gegeven die in de overgang zitten en borstkanker hebben. De hoop is dat dit bij haar effect zal hebben.
' De afgelopen weken heb ik met veel rare gedachten gezeten. Het idee dat ik er straks niet meer ben en iedereen hier achter moet laten raakt mij iedere keer weer als ik erover nadenk. Ik voel dat dan niet meer.., maar ik weet dat de mensen die ik lief heb hier zo veel verdriet van gaan hebben.
Ik leef van dag tot dag en probeer er alles uit te halen wat erin zit. Ik geniet nu nog meer van alle kleine dingen. Zoals van ons hondenkindje en het wassen van mijn haar. Die dingen kunnen mij nu gelukkig maken.
Normaal denk je niet zo heel veel vooruit, maar dat is nu compleet anders geworden. Dingen die ik nog graag zou willen doen moeten nu opeens misschien al wel snel. Ik zou nog heel graag een citytrip willen maken met mijn broer naar Rome en eigenlijk ook nog een keer naar Polen.
Wat ik misschien nog wel het allerliefst zou willen is trouwen met mijn grote liefde. Een mooie jurk, niet teveel tierelantijntjes. Met daarbij een klein feestje met de aller belangrijkste mensen in mijn leven. Mijn verwachte levensloop is heel onzeker en eigenlijk is er niet echt een antwoord op. Daarom geniet nu van alles wat komt. Misschien ga ik nog wel Bungee Jumpen, al weet ik niet of dat verstandig is.'
Wat heb ik enorm veel respect voor deze lieve meid. Wat een kracht en hoe ongelofelijk sterk! Hoe Joy omgaat met haar ziek zijn en haar levenslust heeft vertienvoudigd is alleen maar ontzettend te prijzen en een hele dikke duim voor te geven.
Lieve Joy, bedankt voor het delen van jouw verhaal met mij en straks ook vele anderen. Hopelijk hebben de foto's bijgedragen aan een ontzettende mooie herinnering. We gaan het nog niet hebben over missen, want je bent hier, en je leeft!!!
Leef je leven en vier het leven.
Ik hoop je nog eens te zien om nog meer mooie momenten vast te leggen.
Veel liefs
Renate
